«Sultan Aziz’in tahttan indirilmesinden biraz önce medreseliler birkaç gösteri düzenleyip sadrazam, şeyhülislam ve bazı bakanların görevden alınmasını istediler. Bu gösteriler dağıtılabilir ve elebaşları sürgüne gönderilse bastırılabilirdi. Yetmiş yıldır İstanbul’da isyan unutulmuştu. Hele asker içinde saltanat aleyhine isyan uzak bir ihtimaldi. Buna rağmen tarihi tecrübeler hükümdarların her bireye galip olduğunu, karşılarında sadece kamuoyunun durabildiğini gösterir. Bazı ülkelerin kamuoyu bellidir, kendini gizlemez, daima öndedir. Bazı ülkelerde ise kamuoyu üzerine bir şal örtülmüştür, sıkıldığında kendisini gösterir. Hükümdarlar kamuoyundan çekinirler. Hâlbuki Sultan Aziz’e bir husustan dolayı 'insanlar/halk arasında dedikodu olur' denildiğinde Müslüman tebaayı kastederek “halk dediğiniz bizimkiler ise onların hükmü yok” ecnebiler için ise 'onların karşısına da hekim ve mühendis gibi hıristiyanları çıkarırsınız' dediği işitilmiş ve kamuoyu vicdanı yaralanmıştı”. »
"Maruzat'tan"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder