Bu dünyanın işlerine aklım ermeye başlar başlamaz rahmetli dedemden Birinci Dünya ve Kurtuluş Savaşı hikayeleri dinleyerek büyüdüm. Ben 17 yaşındayken o 87 yaşında vefat etti.
Piri İbrahim Hoca'dan dinlediklerim gerçek, yaşanmış ve ağır bedellere mal olmuş hikayelerdi. Bütün o şanlı maziyi rahmetli dedemden dinlemiş biri olarak, tarihçi olmasam da İstiklal Harbimiz hakkında yalan, tezvirat ve iftiralarla dolu anlatılara itibar etmezdim.
Ne var ki bu gazilerimiz henüz sağ, melekeleri yerinde iken "canlı tarih anlatıları"na önem verip kayda geçirmeyen başta Türk Tarih Kurumu, TRT, Sinema Akademileri, Harp Akademileri, Tarih Bölüm ve Enstitüleri olmak üzere ne kadar ilgili kurum varsa hepsi suçludur. Bu kurumlar günümüzde İstiklal Harbi'ni inkar, itham, iftira ve isnat yoluyla küçültmeye karalamaya çalışanların ekmeğine yağ sürmüş, belki de en azından bir kısmı bu ihanete bilinçli olarak kalkışmışlardır.
Devletimizin kuruluşundan sonra yıllarca bu vatanın harcını kanları ile sulayan gaziler çektikleri zahmetlere rağmen hayatları ve gelecekleri ile ödedikleri bedelin karşılığında göklerde dalgalanan bayrağın altında hür ve müstakil yaşadıkları için bir talepte bulunmamışlardır. Ancak 1968 yılında gazilerimizden bazıları çok zor şartlar altında yaşadıkları, hiçbir güvenceleri olmadığı için İstiklal Harbi gazilerine cüz'i bir maaş bağlanmıştır.
Rahmetli Dedem Piri İbrahim Hoca'nın İstiklal Madalyası ve beratını sizlere takdim ediyorum. Emperyalizme karşı omuz omuza mücadele veren ve bu toprakları bizlere vatan kılan tüm kahramanları rahmetle yad ediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder