Sinan ÇULUK
Enfiye tutkusunun bir zamanlar Osmanlı toplumunda çok yaygın olduğu bilinmektedir. Buna dair bir mektup yayınlıyorum.
Necib Mehmed isimli birinin [Sadrazam Mahmud Nedim Paşa’nın babası Necib Mehmed Paşa olabilir] ismi malum olmayan muhatabına yazdığı bu mektup, tiryakiliğin etkilediği üslubu göstermesi itibarıyla önemlidir. Muhtemelen görevli bulunduğu Girit’in Kandiye şehrinde, tiryakisi olduğu ince Arnavutluk enfiyesini bulamadığından çok bunalmış ve muhatabından enfiye tedarik etmesini istiyor. Nazik ve kibar bir edayla başladığı mektubun sonuna geldiğinde kafası iyice bulanmış olmalı ki enfiye isterim, enfiye isterim diye tutturuyor.
mektubun çevriyazısı
Devletlü Veliyyü’n-ni‘emâ Efendim
Bendeleri kaba enfiye isti‘mâl edemeyüp ince Arnavudluk enfiyesiyle me’lûf olduğumdan enfiyeden dolayı muzdarib olup bu defa derûn-ı Kandiye’yi taharri olunmuş ise de tedârüki mümkün olmayup her vechile himem-i devletlerine menût mevâddan olduğuna nazaran bendelerine bir mıkdâr ince a‘lâ ve güzîde enfiye tedârük ve irsâl buyurulur ise da‘âvât-ı hayriyyemizle fütûhât-ı celîleye muvaffak olacakları iştibâhdan müberrâdır. El-hâsıl efendim enfiye isterim. Bâkî emr u irâde efendimindir. Yanya enfiyesi olmak şartıyla enfiye isterim efendim. Fî 25 Ca. Sene 37 [17 Şubat 1822]
[mühür]
Bende-i Âl-i Necib Mehmed
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder